De Doodsklok was een fel antisemitisch propagandablad dat slechts enkele maanden in 1940 verscheen. Door de korte verschijningsperiode en de kleine oplagen zijn originele exemplaren vandaag de dag bijzonder schaars. De meeste zijn tijdens of na de oorlog vernietigd, waardoor losse bewaard gebleven nummers zelden opduiken.

Nummer 9 (“1e luidjaar no. 9”) behoort tot de laatste fase van de uitgave. Kort na dit nummer werd De Doodsklok door de Duitse bezetter verboden, waarmee de publicatie abrupt werd stopgezet.

Hoewel De Doodsklok zelf pro-Duits en fel antisemitisch was, vonden de Duitse autoriteiten het blad te onstuimig en te ongecontroleerd. De toon en inhoud veroorzaakten maatschappelijke onrust, en de opstellers hielden zich niet aan de propagandalijn die de bezetter zelf wilde bepalen.

De Duitse bezettingsmacht wilde dat antisemitische propaganda uitsluitend via hun eigen gecontroleerde kanalen (zoals Der Stürmer, Völkischer Beobachter en later NSB-publicaties) werd verspreid.

Een zelfstandig, ongecontroleerd Nederlands initiatief als De Doodsklok paste daar niet in.

Daarom werd het blad in november 1940 door de Duitse bezetter officieel verboden, waarna de uitgave volledig werd stopgezet.